දෙවියෝ

පාන්කිරිත්තෙක් සිය සහකාරිය සදහා ඇරුයුම් කරන ගී රාවය ගම්මැද්ද සිසාරා ගියේය.
බුලත් විඩක් හපමින් මුදලියා රැල් බුරුල් හැරියේය.

"ඔය උත්තමයා වැඩියාය කියන්නේ හිමාලයේ ඉදන් නෙවැ.....'

"එහේ වරුස ගානක්ම තපස් රැක්කලු..
ආයේ ඉතිං මුළු හීන්නම උන්නාන්සේගේ රැස් කදම්බේ.........."

හේ දෙතොල අස තැබු ඇඟිල්ලෙන් බුලත් කෙල පහර වෙර ගැන්විය.
කළු එතනාගේ දහස්පෙතියා මල් පාත්තියේ මල් රත් පැහැ බුලත් කෙලෙන් රක්ත වර්ණය හැරැණි.

"හැබෑද මස්සිනේ දි⁣වියෝ කාරිය උන්නාන්සේගේ දෙපා නමස්කාර කරනවා කියන කතාව"

ඒ ගුණයාය.

"නැතුව........
කෑළැවේ ඉන්න කොයි හීපාවත් උන්නාන්සේ ගාව කිරි සප්පයෝ ගානයි........"
අර මහ වල් ඇත්තු ගෙනත් දෙන ගඩාගෙඩියෙන් කියනවා ඔය අපි මුණ ගැහෙන්න කලියෙන් උන්නාන්සේගේ දිවි රුකුණේ......."

සුදු පිරිවටයකින් වැසු දන් කද රැගත් සුමනා ගෙයි පිල වෙත පැමිණියේය.
ඔවුන් මේ සැරසෙන්නේ හින්නේ උත්තමයාගේ දානය ගෙනයාමටයි.
හින්නේ උත්තමයායාගේ පහල විමද අපුර්ව සිදුවිමකි.
මින් සාර මසකට ඉහත්තෙන් ඉනි කැපීම සදහා වන වැදුණු සුදු බන්ඩේ සහ කළුවා දියතත්තය නිවා ගැනීමට හීන්නෙ තිබු දිය පොකණට ගියේය.
එහි ඇති ගල් දෙබුක්කේ වු වෙනස විපරම් කිරිමේ දී එතුල වු මුහුණ පුරා රැවුලද ,
හැඩපළු ගෙති කෙස්සද සහිත ආගන්තුකයා දුටුවෝය.
වාඩිගෙන උන් ඔහු ඇද සිටියේ කසාවතකි.
පෙනුමෙන් තවුසෙකි.
කළුවා සහ සුදුබණ්ඩා ඇසු කිසිවකට ඔහු දුන් උත්තරයක් නැති.
හිස් බැල්මෙන් වනය දෙස බලා හුන් ඔහු හා කතා කිරීමේ නිශ්ඵල කාර්ය අතැර දැමු ඔව්හු මෙම අපුරු ආගන්තුකයාගේ  සම්ප්‍රාප්තිය පිළිබද පුවත සිය සිතැඟි අනුව ඔප මට්ටම් කොට නානාගේ කඩපිලේදී ගම්වැසියන් හට බෙදුවෝය.
එතැන හුන් ගම්වැසියන් මේ පුවතට තව තවත් ආලවට්ටම් දමා හමුවෙන සිය හිතවතුන් හමුවේ කියා පැවෝය.
පසුදින උදෑසනම ගම්වැසියන්ගේ පෙරහැරකි.
ඒ හින්නේ උත්තමයාගේ දර්ශනය සඳහායි.
එහිදිද හින්නේ මේ හින්නේ උත්තමයාගේ ශ්‍රී මුඛ්‍ය විවෘත කිරිමට දැරැ ප්‍රයතන්න ව්‍යර්ථ විය.
එතැන් සිට ගම්වැසියන්ගේ දුක්ඛ දෝමනස්සයන් සදහා සෙත සදහ අසහාය සුවසාදකයා වුයේ හින්නේ උත්තමයායි.

බණ්ඩියාගේ ලොකු කොළුවාගේ ⁣කකුළේ වු වනය සුවපත් කිරිමට හින්නේ උත්තමයාගේ ආසිරි ගැන්වු පැන් වලට හැකිවිය.
හොර රහසේ පැමිණි සොමිනා සිය නැන්දණියගේ තාඩන පිඩන නැති කිරිම සදහා නියඟලා අල කිහිපයක් ගෙනවිත් උතුමාණන්ගේ ආසිරි වතුරෙන් ,
බතල හා තම්බා කෑමට දුන්නේය.
මේ ආකාරයට ගමේ හැමෙකෙක්ම පාහේ හින්නේ උත්තමයාට ණයගැතිය.
උන්නාන්සේගේ පිහිට නොපැතුවෙක් මේ ගම්කරේ නොමැති තරම්ය.


ඒ කොළණියේ ලංකාවේ හතර දිග්බාගයෙන්ම පැමිණියෝ වුහ. නව ගොවිජනපද ලෙස හැඳින්වු මේ ගම්වල වැසියන්ට රජය විසින් අක්කර දෙකක් පමණ ඉඩම් වෙන් කොට දී තිබිණි.
රාජසිංහ කෝරාළ මහත්මයා පාරම්පරික ගමේ මෙන්ම නව ගොවිජනපදයෙත් නිල හිමිකරුවාය.
එහි දෙයක් වුවහොත් එය රාජසිංහගේ කැමැත්තමය.
අංක 12 කට්ටියේ කටුමැටි පැලෙහි විසුවේ නාමරත්න සහ ඔහුගේ බඩගැබ්බර බිරින්ඳැයි.
තවම දෙමසක් පමණ වු කුසතුල වු ප්‍රාණියාගේ විසුම කිසිවෙක්ට නොපේනේ.
හැරත් කෙසඟ ගැහැණියක වු නාමරත්නගේ බිරින්ඳැගේ කුසක් ඇත්තේදැයි බැලුවොත් මිස⁣ නොපේනේ.
එදා නාමරත්න සමාගම් කඩේට ගියේ කුපන් බඩු ගෙන ඒමටයි.
බඩු ගෝනිය හිස මත තබාන හන්දියේ බේකරි කඩෙන් ගත් ලෑතර දෙක බඩතුරේ ගසාන හනි හනික පැල දෙසට ආවේ
සිය බිරින්ඳැ ලෑතර කෑමට කැහුලාකොම නාමරත්න දන්නා නිසාය.
නාමරත්නගේ කටුමැටි මාළිගාව ඇති රොට්ටුව දිගේ රාජසිංහ ප්‍රමුඛ ඔහුගේ අතවැසියන් රොත්තක් කඩිමුඩියේ එනු නාමරත්නද දුටුවේය.
රබර් කෙහෙල් පදුර අසල කඩියා ලේ පෙරාන මැරි හුන්නාය.
ගෙදර සාල කෑල්ලේ වුයේ කිසිවෙක් කිසිදා දැකිය යුත්තක් නොවේ.
ගිනියම් වු රුහිරු නාමරත්නගේ දෙනෙතෙහි කදුළු වියලා දැම්මේය.
ප්‍රාණය නිරුද්ධ සිය පන මතින් පැන කුස්සි කෑල්ලට ගිය නාමරත්නගේ සුරතෙහි අත් පොරව කිටි කටියේ තඳ වුණි.

ලේ වැකි අත් පොරොව ඒ මහා වාපියේ ජල කද තුල නිදන් කල නාමරත්න සිය ගමන ඇරඹුවේය.
ඔහුට යා යුතු,
යා හැකි තැනක් නැත.
එහෙත් යා යුතුය.

හීන්න ඉදිරියේ මහා නුගයකි. මේ මහා නුග රුකෙහි වාසය කරන රුක් දෙවියෙකි. හේ මේ ගම්වැසියන්ගේ අරුම, කරුම සිය දිව නෙතින් බලා හිඳියි.
දිව කනින් අසා සිටියි.
එහෙත් කරනා දෙයක් නම් නැත.
අවසන හින්නට අරක් ගත් මිනිස් දෙවියාගේ පහල විමද දුටුවේය.
විමතියෙන් ඒ බලා හුන්නේය.
මේ දෙවියාගේ යලි දිව්‍යලෝකයට කරන කැදවිම ලද දින හේ යමක් කිිරිමට සිතුවේය.
මේ මිනිස් දෙවියාට සිතන පතන දේ ඉටුවන වරයක් දිමට හේ ඉටා ගත්තේය.
අළුයම "හීන්නේ උත්තමයා" අස පහල වු රුක් දෙවියා
" එම්බල නරය.........
තාගේ සෑබැව මම දනිමි......
මා තා මෙතැන් සිට දෙවියෙකුට සම කරමි.
තොප යමක් පතන්නේද?
එය වහා සිදුවනු ඇත.'
මෙසේ කියු රුක් දෙවියා දිව්‍ය ලෝකයට චුත විය.
මේ වු අරුමය කුමක්දැයි සිිහි එළවා ගත නොහි උත්තමයා සිතුවිලි අතර කිමිදෙන්නට විය.
අසල වන ලැහැබක වු නරියෙක් මුසල හඩින් උඩු බුරා ලන්නට වුයේ එවිටමය.
එක්වනම නරි බිරුම හමාර වුයේ ඌ තු තු කඩ පුපුරා යාමෙනි.........


උදැසන හීල රුගෙන ගම්කරේ ගැමි කාන්තාවක් සහ ඇයගේ නාඹර දියණිය එනු පෙනිණි.
හීන්නේ උත්තමයාගේ දෙනෙත ගැමි ලිය පරයා තුණු යුවතිය මත රැදිණි.
යුවතියගේ හැට්ටය ජර බර හඩින් ඉරි යන්නට විය.
ඇය බියපත්ව සිය පීදෙන ලැම වසා ගන්නට නිරර්ථක වෑයමක යෙදුණාය.
හීන්නේ උත්තමයා වහ වහා නැගිට දිවගොස්  හීන්න කෙලවර ප්‍රපාතයට පැන්නේය.


දිව්‍ය සභාවේ මහ දෙවියා අභියස රුක් දෙවි ආත්මයත්, හීන්නේ උත්තමයාගේ ආත්මයත් විනිශ්චය සදහා බලා හුන්නෝය.

"එම්බල පුර්ව රුක් දෙවිය.......
තා තට කල හැකි කිසිවක්ම නොකලේය.
තාගේ බලය තා අපතේ හැරියේය.
ඒ නිසා මා තා මිනිසෙක් කරමි."
ඉනික්බිති හින්නේ උත්තමයාගේ ආත්ම රෑපය දෙසට හැරි මහ දෙවි මෙසේ කීවේය..

"නරය , තා නරයෙකු ලෙස කල හැකි දේ කල අයෙකි.
ඒ නිසා මා තා නුගයේ රුක් දෙවියා කරමි."

එවිට මිනිසෙකු විමට නියෝග ලත් දෙවියා වහා කලබල විය.
"ස්වාමිණි එය දෝශ සහගතයි.
මුං මාගේ වරය නිසා ලපටි යුවතියකගේ හිරි ඔතප් විනාශ කිරිමට සැරසුණා....."


අහා........
වඩා වැදගත් වන්නේ ක්‍රියාවයි.
මේ නරයා තමන්ට ලැබී තිබු වරය අනුව ක්‍රියා නොකට ඒ බලය විනාශ කලා ......
ඒ නිසා මාගේ වචන ඒ අයුරින්ම ඉටු වේවි."