"වදකහ සුදිය"

"වදකහ සුදීය"
අපේ ලොකු අම්මා රොසලින් නෝනාය. උන්දෑ මාගේ තාත්තාගේ අම්මාය. කොටින්ම මාගේ දෙවැනි මව්ය. කුස දරා නොවෑදු එක පමණී.

 තම ලොකු කොළුගේ ලොකු කොල්ලා වන්නියේ තබන්නට අකමැති වු ඈ මා හා මව  සිය ගෙදරට කැදවා ගෙන ඇත්තේ මට තෙමසක් ගත විමටත් පෙරාතුවමය.
මට වයස අවුරුදු හතරක් වනතෙක්ම සිටියේ පල්ලෑහැ ගෙදරය. පොල්අතු හෙවිලි කොට තිබු ඒ නිවස තාප්ප බිත්තියෙන් වට වුවකි.
නිවසට කොටස් තුනක් තිබිණි. ඉස්තෝප්පුව, මැද කෑල්ල සහ කුස්සියයි.
ඉස්තෝප්පුවේ තාප්ප බිත්තිය බාග බිත්තියකි.

මා ⁣බොල්ලත පල්ලියේ ශ්‍රීමා ටිචර්ගේ මොන්ටිසෝරියට බන්දන විට අම්මා මල්ලීද සමඟ යලි වන්නියට ගියාය. ඒ තාත්තා අනුරාධපුරයේ ඉස්පිරිතාලේට මාරු කර නිසාය.
එතැන් පටන් මාගේ බාරකාරිනිය ලොකු අම්මාය.
හෑන්දැකරේ ලොකු අම්මාගේ ගෙදරට ලොකු නැන්දාගේ සහ රංජනී නැන්දාගේ ලමයින්ද පැමිණේ.
සාලයේ එලන පැදුරු වල අපි සියල්ලෝ නිදා ගත යුතුවේ. රූපවාහීනි නොමැති එකල ගුවන් විදුලියෙන් ප්‍රචාරය වු මුවන්පැලැස්ස සහ මොණරතැන්න අප අසා සිටියේ සතුටෙනි.
වජීරා පොඩි අපට ශ්‍රවණය කිරීමට නුසුදුසු බව ලොකු අම්මලාගේ මතය වුවාය.
නින්දට යනතෙක් අප අසල වැතිරෙන ලොකු අම්මා අතීත රසබර තොරතුරු කියා දෙන්නීය.

" ඒ එකදාස් නවසිය පනස්පහේ අවුරුද්ද,
ඔය සිළුමිණේ, රිවිරැසේ මහ පුදුම ආරන්චියක් දැම්මා............
ඉර පායන්නේ නැති කාලයක් එනවාය කියල⁣ා.....
හත් දෙය්යනේ ඉතිං අපි , දවස් ගානකට ඇති වෙන්න සිරාබීරා ගෙදර ගොඩ ගැහැව්වා.
ඔය හන්දියේ කඩේ ලාපුතෙල් නැත්තටම නැති වුණා..........
ඉර නැතිවුණාම එලිය බැලුවොත් ඇස් කණ වෙනවාය කියලා රාවයකුත් ගියා.....
තව පත්තරේක දාලා තිබ්බ වදකහ ඉස්ම ,
ඒ කළුවරේ බිව්වොත් සුද්දන්ගේ වාගේ හම සුදු වෙනවය කියලා.
නෝනම්මලා, ඈලාලා, කවුරැ කවුරුත් සුදු වෙන්න වදකහ ඉස්ම හදා ගත්තේ හොර රහසේ..............
ඉතිං ඔය ජුලි 20 දා මහ දවාලියේ එකපාරටම කළුවේගන ආවා........
අපේ මාලනීයා හෝ ගාලා අඩනවා...
කුකුල්ලු ඕන්න දඩිබිඩියේ ගස් යන්න පටන් ගත්තා......
කොහොම හරි පැයක විතර කාලෙකින් ආයේ ඔක්කොම හරි ගියා......
හැබැයි.......
ඇලෑලා ගෙදර වගේම හෑම ගෙදරකම වමනේ කාරයෝ.......
විලියොංගේ හයර් කාර් එකේ ලෙඩ්ඩු තුන් හතර දෙනා පටව රාගං ඉස්පිරිතාලේට ඇන්දා.
බලාන ගියාම හැම ගෙදරකම වාගේ හිටපු ඉස්තීරියාවෝ සුදු වෙන්න වදකහ ඉසම බීලා...."

"එව්චරද ලොකු අම්මේ"

මා එසේ අසන විට ලමා නඩයේ සියළු දෙනා නින්දෙය.....
ලොකු අම්මාගේ අතගිලි මාගේ හිසකේ අතර යවන්නේ නැති උකුණන්, ලේඩීන් සොයාය.
මගේ දෙනතද අඬවන්වේ..