ඇත්ත කතාවක් (ඉතිරිය)

ඇත්ත කතාවක් (ඉතිරිය)

ඇයට යාමට අදහසක් නැත. මුව නෙතු වල ඇත්තේ කිමට බොහෝ දේ ඇති බවය.
කාර්යාලය වටා නෙතු බමවමින් ඈ  හඬ අවදි කරා.........

සර් මගේ උපන් ගම කොළඔට කිට්ටුව.
මගේ ඉස්කෝලේ  එහේ,
රංගන හම්බ වුණේ කැම්පස් එකේ දී..
අපිට ගෙවල් වලින් කැමැත්ත දුන්නේ නැත්තේ කුල ප්‍රශ්නේ හින්දා.....
පස්සේ අපි හිතුමතේට බැන්දා .
කොළඹමයි පදිංචි වුණේ..
අපේ වැඩ අපිමයි කර ගත්තේ
ගෙවල් දෙකේම අම්මලා අපේ ගෙදරට ආවේ ගියේ නෑ.......
දුවත් බලාගෙන මගේ ජොබ් එක කර ගන්න පුළුවන් වුණේ එහේ ඩේ කෙයාර් තිබ්බ හින්දා.
දුව පොඩි කාලේ ඉදන්ම වැඩිය හිටියේ පිට අය ගාව......

ඇය ශෝබරව සුසුමක් පිට කලා..
"දුවව ඉස්කෝලේට දාන්නත් ලොකු ගාණක් ගියා.......
අපි ඉස්කෝලේට ත්‍රීවිල් එකක් අර දුන්නා"
"දුවට අනෙක් අයගේ අවධානය ලොකුවට ඕන.....
ගෙදර තනියම හැදුණු හින්දා වෙන්න ඕන..
ඒ වාගේම එයා ගොඩාක් ප්‍රශ්න අහනවා..
ඉස්කෝලේ ටිචර්ට මේ දෙකම වදයක් වෙලා තිබ්බේ සතයකට දෙකක⁣ට පාරක් එයා මට එන්න කියලා මේ ගැන කියනවා..
පස්සේ දවසක් දුවට පංතියේ චු ගිහින්..
මං යනකම්ම මුල්ලකට දාලා හිටියේ,
කොහොම හරි දවසක් දුව මගෙන් ඇහැව්වා
"පද්දෝ, පදු කෙල්ල"  කියන්නේ කාටද කියලා..
අනේ සර් මං කොහොමද එවා මේ පොඩි එකාට තේරුම් කරන්නේ.......
ඊට පස්සේ දුව උදේට බඩේගාය,
කකුළ රිදෙනවා වාගේ දේවල් කියන්න පටන් ගත්තා......
පස්සේ ඉස්කෝලේ යන්නම බෑ කියලා අඬන්න පටන් ගත්තා"

රෙස්සියා සිය පිරිවර සමඟ හැල්මේ පාසලට යාබඳව ඇති ලන්දට කඩාගෙන යන්නේ අදත් ඕලු මුවෙක් හෝ ඉත්තෑවෙක් හෝ තලගොයෙක් පැමිණ නිසා විය යුතුයි.
ගුණපාල මහත්මයා හර්ෂිගේ චින්තාපර මුහුණ දිහා බැලුවේ කතාව දිගටම කරගෙන යාම සදහා අනුබලයක් ලෙස
"ඉතිං " කියමින්.....

පස්සේ මායි රංගනයි එ⁣යාගේ නෑදෑ මනෝ වෛද්‍යවරයෙක්ව හම්බ වුණා.....

හර්ෂි සඳහන් කලේ ප්‍රසිද්ධ මනෝ වෛද්‍යවරයෙක් නමක්.

"එයා අපිත් එක්ක ගොඩාක් වෙලා කතා කරා.
රංගනලාගේ අම්මටයි තාත්තටයි දෙන්නටම කෝල් කරා......."

ඩොක්ටත් පුංචි කාලේ ඉගෙන ගෙන තියෙන්නේ ගමේ ඉස්කෝලේ ,
ඒ කියන්නේ මේ ඉස්කෝලේ ......
එයා රංගනට කිව්වා ගමට ගිහින් ළමයාව ගමේ ඉස්කෝලේට දාන්න කියලා....
ඒ පාර තමා මගේ ජොබ් එකෙන් අයින් වුණේ,.........

හැමදේම තියෙන කොට අගේ නැති, නැති කොට අගේ වෙන හැටි.....
ගුණපාල මහත්යට හිතුණේ එහෙම.

පසු දින උදැසන රැස්වීමේ හුන් හුරුබුහුටි දැරිය "මිනැසි" පාසල ප්‍රතික්ෂේප කල දැරිවිය බව ගුණපාල මහතා අඳුනා ගත්තා.
මේ පාසලේ මහ ලොකු ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාවක් නෑනේ.
ඉන්න හැම ළමයවම හැම ගුරුවරයෙක්ම අදුරනවා.
රෙස්සියා පවා අදුරනවා.
ඌ එක එක ළමයට බුරන්නෙත් එක එක තාල වලට......
මියුරුට බුරන්නේ සැරට.
මියුරු ඉතිං යමි එමි රෙස්සියාගේ නගුටවත් අදිනවානේ.

දවසින් දෙකින් මිනැසිගේ විපරම්කාරී නෙතු වලට පාසලේ පරිසරය හුරු වුණා.
දවසක් මිනැසි සහ යාළුවෝ ලොකු වැඩක්..
සමණල දඟයන්ට ගෙවල් හදනවා...
ගුණපාල මහත්මයාත් මිනැසිලාට සමණල ගේ හදන්න උදවු කරේ සිනහ වෙමින්..

පසු සටහන:-
මෙම දැරිය සිරිත් වු පරිද්දෙන්ම සිය ප්‍රාථමික අධ්‍යාපනය සතුටෙන් සහ සාර්ථකව නිමා කොට ,  සිය අභිමතය පරිදි ශාක සබැඳිව ඉහලට ඉගෙන මේ දිනවල වල් කෝවක්කා ශාකය පිළිබදව අධ්‍යයනය කරන්නේ ආචාර්ය උපාධිය සදහාය.

ගුණපාල මහතා එක් සිකුරාදා දිනක පිටවිමේ පොත අත්සන් කලේ යලි  "සදුදා" එමට නොහැකි වෙදැයි සිනහ වෙමිනි.
ඔහු එදින නින්දේ දී ම මිය ගොස් තිබු අතර ඉරිදා දින අවසන් කටයුතු සිදු කරන ලදී.

ඇත්ත කතාවක්

ඇත්ත කතාවක්

ඇත්ත කතාවක්

වල්අඹ ගහ ගාව රිළා හඩට රෙක්සියාගේ තර්ජනාත්මක බිරුම් හඩත් එකතු වූණාම පැත්තම දෙදරන්න ගත්තා.

එත් එක්කම සිරිපාලගේ අවලාදත් එක්ක රෙක්සියා නගුටේ අමුඩ ගහගෙන දිගු පිමි වලින් දුවනවා කාර්යාලයේ ජනේලයෙන් ගුණපාල මහත්තයාට පෙනුනා. සිරිපාලව බලු පැන්නීල්ලට යොමු කරන්න ඇත්තේ සුමනා ටිචර් . සුමනා ටිචර්ගේ පංතිය තිබ්බේ ශාලාව කෙලවරේ වුණත් ඇය කතා කරන එවා ඔය යස අපුරුවට ඇහෙන්නේ.

සිරිපාල පාසලේ පියුං මහත්තයා. එයා ඉතිං කරන දෙයකුත් නෑ, නොකරන දෙයකුත් නෑ.

දැන් ඕං උදැල්ලකුත් කිහිලි ගන්නාගෙන තෙක්ක යාය පැත්තට යමින් හිටියේ නොරොක් කර ගත්ත මුණෙන්.

"සුබ උදැසනක්"

හදිසියේම වගේ කාර්යාලයේ දොරකඩ පහල වුණ අමුත්තා නිසා ගුණපාල මහත්තයා කරමින් හිටි වැඩය නැවැත්තුවා .

අමුත්තා කතා කලේ ඉංග්‍රීසියෙන්.....

ඔහු තමාව හදුන්වා දු⁣න්නේ රංගන පෙරේරා කියලා."

ගුණපාල මහත්තයා සංවාදය සිංහලට හරව ගත්තේ, ඔහු තමන්ගේ ඉංග්‍රීසි භාෂා හැකියාව ගැන නිසැකවම දැන හිටිය නිසා.

"වාඩි වෙන්න මහත්තයෝ"

ගුණපාල මහත්මයා ආගන්තුකයාව පිරික්සමින් පුටුව පෙන්නුවා.

ආගන්තුකයා වයසින් අවුරුදු තිහක පමණ වුවෙක්. මනාව මදින ලද කලිසම සහ කමිසය වටිනා බව ගුණපාල මහත්මයාට හිතුණා. ඔහුගේ ටයි පින් එක රීදි වෙන්න ඕන........

තම ⁣පාසලේ වැඩි හරියක්ම හිටියේ එදිනෙදා වැඩ කරමින් දිවි ගෙවන දෙමාපියන් නිසා මේ දෙමාපියෙක් වෙන්න බෑරි බවයි ගුණපාල මහත්තයාගේ හිතට ආවේ.

ඒ වගේම සිය ඉහල නිලධාරින් සතුව මෙවැනි ආචාරශිලී බවක් නැතිබව සහ ඒ අය ගැන සිහිපත්විමෙන් ගුණපාල මහත්තයාගේ මුවගට මද හාසයකුත් නැගුණා.

"සර්, මං ආවේ මගේ දුවව මේ ඉස්කෝලේට දාගන්න පුළුවන් ද බලන්න.."

ආගන්තුකයා ගුණපාල මහත්තයාගේ චින්තාකුල සිත නිදහස් කරා.

" මාත් මේ ඉස්කෝලේම තමයි පහට වෙනකම් ඉගෙන ගත්තේ ශිෂ්‍යත්වේ පාස් වෙලා සෙන්ට්‍රල් ගියා"........

"දැන් RDA එකේ මධ්‍යම අධිවේගේ ප්‍රජේක්ට් ඉන්ජීනියර් කෙනෙක්.......

විනාඩි කිහිපයක කතා බහකින් අනතුරුව ආගන්තුකයා පාසල් කාර්යාලයෙන් බැහැර වුණේ කාර්යාලයේ මෙන්ම ගුණපාල මහත්මයාගේ හිත ඇතුලෙත් ප්‍රසන්න සුවදක් තවරමිනුයි.

ඉන්ටවල් එකට සීනුව ගහලා සිරිපාල ඔපිස් එකේ හොරගල් අහුලන්න ගන්නකොට ගුණපාල මහත්තයාට හිතුණේ

" මේ යකාට ණයක් ඉල්ල ගන්න වාගෙයි" කියලයි.

"සර්, ඔය ආපු මහත්තයලා ඉන්නේ අපේ ගෙවල් ගාව"

"ඉතිං"

ගුණපාල මහත්තයා ⁣ටීවී ප්‍රවෘත්ති බලන එකත් නවත්තලා අවුරුදු ගාණක් වෙනවා.

"දැන් ටෙලිවිෂන් වල ප්‍රවෘත්ති නෙමෙයි, ඕපාදූප දාන්නේ"

ගුණපාල මහත්තයා හාමිනේට කිව්වේ එහෙමයි.

"සර් ,..........

එයාලා හිටියේ කොළඹ , 

කොළඹ නෝනෙක්ව කසාද බැන්දේ "

කැම්පස් එකේදී යාළු වෙච්ච කෙනෙක්, මෙහෙන් කැමැති වුණේ නැහැ..

ඒ නෝනාලා අඩුකුලේ"

"සිරිපාල, මං කිව්වා නේද ඉන්ටවල් එකේදි ඔයා ඉන්න ඕනේ සෙල්ලම් මිදුලේ කියලා,

හා හරි.......

කතාව පස්සේ කියමු,

දැන් යමු සෙල්ලම් මිදුලට....."

ගුණපාල මහත්තයාත් කාර්යාලයෙන් එලියට ඇවිත් සෙල්ලම් මිදුල පැත්තට ගියා.

පැංචෝ, පැංචියෝ තමන්ට ලැබුණු විනාඩි විස්සේ විවේකය යහමින් විඳිමින් උන්නා.

දින ගණනක ඇවැමෙන් පැහැබර කාන්තාවක් ගුණපාල මහතා හමු විමට පැමිණියා.

ඒ රංගන මහතාගේ බිරිඳ.

හර්ෂි..........

"සර් දුවගේ අස්විම් සහතික ගෙනාවා.....අපි සතියකට කලින් කතා කරා මේ ගැන."

ඇය දෝතින්ම ලිපි ගොණුවක් පැවා.

ගුණපාල මහතා ටිකක් විපිළිසර වුණේ,

ඉගෙනුම ලැබු පාසල තීරයේ සටහන් ව තිබු පාසල දැකීමෙන්.

එය බස්නාහිර පළාතේ ප්‍රකට පාසලක්.

ඒ පාසලට සිය දරුවාව ඇතුලත් කර ගැනීමට දෙමාපියන්ගේ සිහිනයක්.

"හොඳයි, ගෙනත් තියෙනවද දරුවාගේ පංතියේ පොත් එහෙම........"

ඇය වහා පොත් ගොන්නක්ම දිගු කලා.

පොත තුල වු කිසිවක් ගුරුවරයාගේ නිරීක්ෂණයට හසුව නැති බවයි පෙණුනේ.

ඉදහිටකවත් ගුරුවරයාගේ පෑන් සලකුණු එහි සටහන්ව තිබුණේ නැහැ.

"හොදයි, එහෙමනම් අපි හෙට ඉදන් දරුවාව ඉස්කෝලේට ගෙමු.

⁣ඉතිරිය ඉදිරියට............

ඒ පොල් ගහක්

ඉස්කෝලේ ,
කාට කාටත් ඉස්කෝලේ ගැන මතකයන් වගේම මතයනුත් තියෙනවා.
සමහර අය තමන්ගේ ඉස්කෝලේ ගැන මතක් කරන්නේ කෝපිමල්, සේපාලිකා මල් සුවඳක් තවරමින්.
ඒත් තවත් අයට ඒ ගැන තියෙන්නේ පිළිකුලක්,
ඉස්කෝලේට හා හා පුරා කියලා එන පැංචෝ පැංචියෝ හරි දොඩමළුයි.
කියන සුනගුවෙන් නටනවා ගයනවා.
එත් ටිකෙන් ටික උස් මහත් වෙද්දී ඒ හැමදේ හොරු ගෙනියනවා ( අපේ ඉස්කෝලේ ද මං දා මේ හොරකම කරන්නේ)
දහයේ දොළහේ පංතිවල ඉන්න නාඹර සිසු සිසුවියන්ගෙන් ප්‍රශ්නයක් ඇහැව්වොත් දන්න  දෙයක්වත් කියන්නේ එහෙමත් කෙනෙක්.

ට්‍රික්ෂි ටිචර්ගේ පංතිය තුන. ඈ නවක ගුරුවරියක් වුණාට තමන්ට පැවරුණු කාර්ය කරේ හරිම කැමැත්තෙන්.
සමහර වැඩිමහල් ගුරුවරියෝ අැයට ඒක මේක කීවේ ඇය හොඳ ලස්සණට පිළිවෙලට ඇදලා, කරලා ඉන්න හින්දා.
ඒත් ට්‍රික්ෂි ඔය කතා අල කොලේට වැටුණු වතුර බිංදු ගානට නොසලකා හැරියා.
ට්‍රික්ෂි ටිචර් හැම තිස්සේම වාගේ උගන්වනවාට වඩා ඉගෙන ගන්න දෙන්නයි උත්සහ කලේ.

එදත් ඈ ගහකොළ පාඩම කරන්න එළිමහනේ දඹ ගහ හෙවනට තමන්ගේ පැටවු ටික එක්ක ගියේ , පැටවු ටික ඇන්න කෝ කෝ කෑම කියා යන මහ කිකිළියක් වගෙයි.

ළමයි ටිකට  රවුමක් හැදෙන්න කියු ටිචර්,

"දැන් ඔයාලා ගස්, අපේ වටපිටාවේ තියෙන ගස් "

ඇය තමන්ගේ ළමයි ටික ගස් කරා.

"ලමයි ඔයාලා කවුද"?.......ඇහැව්වා

"ගා.....අ..ස්"
ළමයි ටික උත්තර දිපු සද්දෙට දඔ ගහේ කොළත් හෙලවුණා

"හොදයි.........
එහෙනම් ඔන්න දැන් හුළඟක් එනවා...
ඔයාලා දැකලා ඇතිනේ හුළ හමනවා
ෂ් ....ස් ....ශ්"

ටිචර්ගේ කටෙන් පටන් ගත්තු හුළගට ළමයි ගස් ඇඹරෙන්න පටන්  ගත්තා...
එහෙමත් හුළගක්😀
එහෙමත් ඇඹරෙන ගස් ගොම්මනක්.
ආ.......
ඩිලාන් විතරක් පැද්දෙනවා දැක්ක ටිචර්ගේ මුව ඇස් තවත් විශාල වුණා.
මොකද දෙය්යනේ මේ කොල්ලට වෙලා තියෙන්නේ යන ප්‍රශ්න⁣ය හිත රදවගෙන ට්‍රික්ෂි ටිචර් ඩිලාන් ගාවට ළං වුනා.

"ඩිලාන්......."
" මොකද මේ ......"
" හුළඟ සැර මදිද".....
ට්‍රික්ෂි ටිචර් ඇහැව්වේ හිනා කටෙන්...
"ආ........ නෑ....... ටීචර් ....
මං මේ පොල් ගහක්නේ"
ඩිලාන් උත්තරයත් එක්ක
ට්‍රික්ෂි ටිචර්ගේ හිනාව කටෙන් ඇස් වලටයි,
එතැනින් ඔළුව දක්වාම දිව්වා.