දියබරි

"ඔහේ දැන්ය ආවේ........."

තිස්සයාගේ බරසාර හඬ කන්පල්ලේ රිංග ගත්තේ අමනාපය හිත අස්සට රින්ගවමින්.
බෙරළිහෙල අනුරයයි, කාවන්තිස්සපුර කීර්තියාත් එක්ක එක කාමරේ ඉන්න ආවට මුන් දෙන්නා කතා කරන කොට මට හිතෙන්නේම මාත් එක්ක තරහෙන් කතා කරනවා කියලමයි.
උපන්නේ වන්නියේ උනාට උන්නේ බස්නාහිර පලාතේ,
ඒ නිසා මේ දකුණු පළාතේ බාසාව අමුතුවට දැනෙන එක පුදුමයැක්යැ.
අපේ වෘත්තිය අධ්‍යාපන ආයතනය තිබ්බේ ගාල්ලේ,
හතර වටින්ම කණ පිරෙන්නම දකුණේ බාසාව ඇහිලා ටික දවසක් යනකොට
කන එකට හුරු වෙච්චි.

වසගලාගේ ගම රන්න..
නිවාඩුවකට විද්‍යාව පංතියේ ඔක්කොම රන්නට කැන්දගෙන ගියේ ඌගේ ගෙදර උන් නැගණියන් දෙන්නාට යහපතක් කරන්න මිස යාළුවන්ට ගමරට පෙන්වන්න නෙමෙය කියල කියපු පාපමිත්‍රයොත් උන්නා.....
පාපමිත්‍ර සැට් එක ලංකාවේ හතරදිග්බාගයම ආවරණය කරා.
උපාලියට ඒ දවස්වලත් තෙල් පොහොර කඩයක් තිබ්බ හින්දාත්.තවත් නොකිය හැකි හේතුවක් හින්දත් ඌ ඉබේම වසගලා වෙලයි තිබ්බේ.....

වසගලාගේ ගේ ඉස්සරහින් ඇල පාරක් යනවා.
මේ ඇලපාරේ තැන් තැන්
නාන තොටුපලවල්.
හෑන්දැකරේ කට්ටිය ග්‍රීස්මේ නිවාගන්න නාන්න ගියාට පෙන්ගා ඇද උන්නු සරං කොටේ ඇරෙන්න අනිත් කාටවත් සරං තිබ්බේ නෑනේ.
දැන් හැමෝම කල්පනා කරේ එක සරමකින් නෑමේ කාර්ය කරන එක ගැන.
බකට්බ්‍රෝන්කා මේකට කදිම විසදුමක් දුන්නා

"පෙන්ගෝ උඹ ඇලට බැහලා සරම මට දියන්,
මමත් බැහලා,
පෙරජීංයට සරම දෙන්න....
අපි ඔක්කොම එහෙම බහිමු"

වැඩේ සෙට්.......
හැමෝම දිය කෙලිද්දී
උඩහ තොටුපලේ මහකලබලයක්.
නන්තාරේ යන දියබරි ජෝඩුවක් ඇල පහලට එනවා.........
කට්ටිය කලබල වෙච්චි පාර හනිහනික ඇලෙන් ගොඩවුණා.
අපේ තොටුපළට යාබද තොටුපලේ උන් නැන්දලා, නංගීලා පණ එපාය කියලා දිව්වේ "අමුතු දියබරියන්" දැකලා මංදා
එත් ඉතිං නැන්දලා නම් එහෙම දුවන්න ඕනයැ.......