ප්‍රේමය නම් රාගයෙන් තොර සඳ එලිය සේ අචින්තයි සුනිල් මහත්තයා ලියපු එක
නන්දා මැඩම්ගේ හඩින් තමයි අපේ කන් අස්සට රිගැව්වේ.
ප්‍රේමය නම් අසෙනිය කුසුමක් වේ
ලෝභ සිතින් නොව පිදුව මනාවේ
පෙරලා බිඳකුත් ලබනට ඉන්....
ඒ සරත්චන්ද්‍ර මහත්මයා ප්‍රේමය ගැන හිතැව්ව හැටි.
ආකස්මික ගේය පද රචිකා
යමුනා මාලනීය කියන්නේ නම්....
ප්‍රේමය ලොව හැමතැනම ඇති
අපි හැමටම හමු වෙලා ඇති
එනමුදු ප්‍රේමය කීමැයි කියා
හදුනා ගත් කිසි කෙනෙකු නැති
මම තුනේ පංතියේ ඉන්නකොට අපේ පංතිභාර ටිට මාව දැම්මේ
මේ චන්ද්‍රිකා ගාවට.
චන්ද්‍රිකාත් කළුයි , මාත් කළුයි.
ටිච බැඳලා නෑ.
ටිච ඔය ළමයින් එක ලගට දැම්මේ ටිචගේ යටි හිතේ මොකක්දො වැඩ සටහනකට.
දැන් තමයි එහෙම හිතෙන්නේ .
අර චන්ද්‍රිකා හිනැහෙන කොට නම් කමුබුලේ සුළි දෙකක් එනවා.
එක බලන්න මං කැමැති.
ඒක මොකක්ද ?
කවුද දන්නේ .
පොඩි එවුන්නේ.
වයස අවුරුදු දහය දොළහ වෙනකොට ගැණු ළමයි , පිපෙනවා.
ඒකට ඒ අයගේ ඇග ඇතුලේ හැදෙන ස්ත්‍රී හෝර්මෝන තමයි බලපාන්නේ
යටැස් බැලුම් ,කෝල කතා,
මුකුළු හිනා, ලලිත ගමන්
ඔක්කොම හින්දා කවුරු හරි පිරිමි පරාණයක්
මේ ගැටිස්සියට ලැග් වෙනවා.
අනේ ඉතිං අහසේ තරු කඩාන මාල දාන්නම්,
මකරු ගෙනත් දෙනවා කියලා හිටං
මේ දැරිවිය එක්ක
සාද කතා, අතරේ හාපුරා කියලා මුවමී බොනවා
එතකොට කියන්නේ "ආදරෙයි පණටත් වඩා"
පස්සෙන් පහු ඔය ස්ත්‍රී පරානයක්
පුරුෂ පරානයක් එක්ක කුඩු වෙනවා.
බබ්බු හම්බ වෙනවා.
උයනවා කනවා
එකද ආදරය.
මන්ද ඉතිං ඔය අපි කියෝන, බලන නිර්මාණ හැම එකකම ප්‍රේමය කියන්නේ ඔහොම එකකට
අයිති සටහන් කර ගැනීමට .
අයිති නැතිනම් එහෙම ප්‍රේම කරන්න බැයිද?
නෑ ඉතිං මට හිතෙන්නේ
අපේ බැඳිම් හින්දා හිතේ ඇතිවෙන හිතුවිලි සංකලනයක් වෙන්න ඕන ප්‍රේමය කියන්නේ
එහෙනම් ඉතිං ප්‍රේමයට පුර්වයෙන් බැදිමක් ඇති වෙන්න ඕන.
මේ බැදිම් වලට දැඩි බවට රාගය ,
ස්පර්ශය, කඩහට, පණිවිඩ වගේ එව්වා අවුළුපත් වගෙයි.
අවුළුපත් වැඩි වෙන්න වැඩි වෙන්න ප්‍රේමයේ දැඩි බව වැඩි වෙනවා.
ඔය අපේ කාලත්‍රයා එයාව අපිට නිතීයෙන්ම බන්දා තියෙන්නේ.
දැන් ඉතිං කාලය ගත වෙනකොට අපේ හෝර්මෝන අඩු වෙනවා.
සමහර දේ සදහා තියෙන උපයෝගීතාවය අඩු වෙනවා..
එතකොට මේ බැඳිම් ටිකක් විතර සසල වෙනවා.
අපේ සංස්කෘතික ,
අපිට දාලා තියෙන සීමා, තහංචි
ඔව්වා නිසා වැඩය තවත් කචල් වෙනවා.
සාම්ප්‍රදායික සමාජය පවුල් ප්‍රශ්න කියන්නෙ ඒවටයි. අපි ආදරය කරමු. ඒක ස්වාභාවිකයි. ඒවගේම ඒක ස්වාභාවිකයි කියන එක සාම්ප්‍රදායික සමාජය තුල පිලිගැනුනු දෙයක්.
එත් ප්‍රේමනීය හැඟිම් තුල ඇතිවන රාගය
ඒක නම් අපේ සංස්කෘතිය ඇතුලේ ස්වාභාවිකයි කියලා පිලි ගන්නේ නෑ
එක නම් අවසනාවකට වෙච්චි දෙයෙක්
ඔය රාගයේ ප්‍රතිඵලය ප්‍රජනනය
බොහොම ස්වාභාවිකයි .
ඒත් ඒ සදහා තියෙන බලපත්‍රය විවාහය.
ඒ බලපත්‍රය නැතිනම් ප්‍රජනනය බෑ.
අනෙක වයස
අවු 40 පැනලා ඔය වැඩේ කරන්න ලංකාවේ නම් ලොකු ගැම්මක් තියෙන්න එපායැ.
අනෙක අපේ කාන්තාවන්.
ඔය කාලය වෙනකොට බොහොම අබලන්.
කොහොමට වුනත් ඔය කාලය ගත කරන කෙනෙක්ට ,
ආලවන්තකොම හිත පිරෙන්න බැයිද?
ඉර නිමෙන කොට සඳ සිහිල විදින්න හිත් දෙන්නේ නෑතිවද?
ඔය පංසලට ගිහින් ඒ සිහිල පාං තිරයක් පුළුස්සා පා කරන්න හදනවා.
ජීවිතය අඩක් මරාන මේ අය ඉන්නවා .
ජනප්‍රිය චරිත අරුණාම අනෙක් අයට වෙන්නේ එහෙම ඉන්න.
ඉදින් තනි තටුවෙන් පියාඹන්න බෑ.
තව තටුවක් ඕන.
ඒ තටුව හොයා ගන්න බෑ.
කොහේ තියෙනවද දන්නේ නෑ.
බටහිර රටවල සංස්කෘතිය මේ කාරණය වැලි කෝං පිට්ටුවක් වගේ හිතනවා කියලා එයාලගේ නවකතා කියෝන කොට හිතෙනවා නමුත් ආසියාතික අපිට මේක සිරිපාදේ වගෙයි.
වික්ටර් මහත්මයාගේ දෙවැනි විවාහය ගැන අනෙක ලිපි රචනා ලියවුණත්,
බටහිර කලාකරුවන්ගේ එවැනි තීරණ ගැන පයිසෙකට මායිම් නොකරන්නත් හේතුව එක වෙන්නැති...෴
